ساز از پرده برون تا رخ زیبای تو نیست

سکوت سرد تو بوی تب  هوس می داد .
در این قفس بوجودت  هوس ،نفس می داد

به باغبانی ی تو ،موسم شکفتن گل
به تیغ تشنه ی خون مهلت هرس میداد

هر آنچه تحفه گرفتم برای دل خوشیت 
دو چشم پر ز فریبت به خشم پس می داد

زدم به دست عسل ،تا بنوشمت شیرین 
پراندیم تو بسویی ،که خرمگس میداد

تو رفته ای و پشیمان ،اگر شدی برگرد
که روزگار جدایی شبی عبث میداد
 میترا کیانی
@mitrakiani1352
@shaeranehmk

ساز از پرده برون تا رخ زیبای تو نیست...

قهوه ی تلخ دوچشمان به سم آغشته نکن
یعنی این بار خودت را پی ی ما خسته نکن

هدفت گر همه آنست ، دل از من ببری
دل بریدست مرا ،ذهن خود آشفته نکن

شعله سرمیکشی از سر ،که بسوزی مارا
فکر خامست ،طمع در سر ناپخته نکن

پیش چشمم ،دل و دین ،عقل و جهان بگسسته
فکر پیوستن احوال که وارفته نکن

جمع کن هر چه به سرداری ازین دست عصیان 
مرکز دید خود ،این نقطه به آن نقطه نکن

گر خرابست پلی ،پشت سرت هم ،برگرد
تو که اقبال به خوابست ،مرا خفته نکن
میترا کیانی
@mitrakiani1352
@shaeranehmk

ساز از پرده برون تا رخ زیبای تو نیست...

یک پدرسوخته ی منگول. ،اسکول زاده 
که گشادی ی کلاهش  سر ما افتاده

او که درگیر خودش بودو اتینای خودش 
دسته گل هست فراوان، که برآبی داده 

جرم جعل خبر و گاه فریب مردم 
مجرم آن نیست که مستی بکند از باده

او که با پای خودش آمده تا لو بدهد
کارهایی که در او روح خدا نم داده
میتزا کیانی

ساز از پرده برون تا رخ زیبای تو نیست...

شعر می گردم اگر، قافیه پرداز شوی 
شهپر قله ی قافم، پر پرواز شوی 

من و کمبود محبت، تو و بوسیدن وعشق
می شد ایکاش برایم ،تو پس انداز شوی

برده ای صبرو قرارو سرو سامانم را
نکنم خوف ،اگر خانه برانداز شوی

مرده ام پیش تو ،روحی بدم،عیسی نفسم
خنده کن ،جامه گشا ،تا پر اعجاز شوی

می درد پرده ی شب ،چشم درخشانت باز
زندگی آن نفس آید که تو آغاز شوی
میترا کیانی
@mitrakiani1352
@shaeranehmk

ساز از پرده برون تا رخ زیبای تو نیست...

وقتی که باران غزل ،این نامه را ترمی کند درتن یکی در رخت من ،با عشق محشر می کندمن آتش درد و غمم ،رقاصه ای دورم زدهبا مرگ من یک لاشخور ،عیش مکرر می کندعاقل اگر باشی بشوی ،از فکر خود امر محالشاعر مگر با ساز از پرده برون تا رخ زیبای تو نیست...

عصر خوش باشد عزیزم به پیش پای تو گلها بریزم قدم زن در هوای خوب کافه که جمع  عین شین و قافهطفل نو پا ،دامن مادر گرفت یک قدم مادر بدون او نرفت زن ،فرشته ،زن خدای در زمین هست مادر فخر  اول ،آخرینبا عشق ت ساز از پرده برون تا رخ زیبای تو نیست...

خانه ی گرم دلت ،هست مرا باغ بهشت

بغلت بوی خدا،نیست نه مسجد نه کنشت

همه دلبسته به مویت ،نکند فرق تورا

همه زیباست به چشم تو ،چه زیبا و چه زشت

روی دامان تو ،اوج همه افلاکم شد

هر که شد خاک رهت ،پاک! چه پاک و چه پلشت

نفسی بی تو درین خانه نباشم ، مادر

هست زندان جهانی ،به وجود تو ،بهشت

مهد آرامش من ،دست پر از مهر ،گشا!

واژه کم نیست ،ولی کم نتوان ،ازتو نوشت

میترا کیانی @mitrakiani1352 @shaeranehmk

ساز از پرده برون تا رخ زیبای تو نیست...

فصل اول ،کودکی ،دلبستگیبهترین فصل کتاب زندگی بود مادر قهرمان روزگاریک جهان ،آغوش مادر ،صدبهار شهد جانش کرد جاری در رگمدست او درمان هر تاب و تبم  جرات پرواز در پروای منمیگرفتش درد گاهی ،جای من خنده ام ساز از پرده برون تا رخ زیبای تو نیست...

ای که از عشق خدا جاری تریمیشود یک شب به خوابم بگذری؟شب کنار چال آتش، پای روداشکهایم را به نازت می خری؟طعم تلخ دوریت ،با یک حضورکی ز جان تشنه ی من می بری؟پرده ی ابهام اینکه با منیدر حضور دشمنانم می دری ساز از پرده برون تا رخ زیبای تو نیست...

شهر آرزوها بیست و پنج سالم بود نه شغل درست حسابی داشتم نه خانه و زندگی داشتم نه ازدواج کرده بودم پدر و مادرم از داشتن فرزندی مث من خجالت میکشیدن تنها کار مثبت زندگیم ،گرفتن مدرک کارشناسی بود هر چن وقت ساز از پرده برون تا رخ زیبای تو نیست...